Eπέστρεψα σπίτι μετά από μια πολύ κουραστική μέρα 14ωρο ήμουν έξω και με ελάχιστο ύπνο τις τελευταίες ,πολλές μέρες , το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγάλω τα ρούχα μου και να πάω τουαλέτα , απόλαυση το άδειασμα , ακούω το κινητό να δονείται , δεν με ανησυχεί καθόλου, το κοιτάω μετά από ώρα , τίποτα το σπουδαίο , η μάλλον ψέματα λέω , ήταν το άτομο που με σκέφτεται κάθε μέρα και μου τηλεφωνεί , απλά εμένα μου φαίνεται δεδομένο . ανοίγω αυτόν τον διάβολο το pc βλέπω τα σχόλια σας , το αφήνω ας κάνω καμιά δουλεία στο σπίτι , σαν εργένης άνθρωπος που είμαι πρέπει να υπάρχει μια τάξη μερικές φορές , αύριο ,μέρα είναι που ξέρεις μπορεί και να έχω επισκέψεις , ποτέ δεν ξέρεις τι θα ξημερώσει , αλλά καλό είναι όταν ανοίγεις το σπίτι , την ψυχή σου προς τον κόσμο να είναι καθαρά . δεν έκανα και παρά πολλά , πότισα και τα βασιλικά που είναι σε πολύ καλή κατάσταση και με γεμίζουν αισιοδοξία , αλλά αυτό το σπίτι το έχω βαρεθεί , είναι πολλά τα χρόνια που είμαι εδώ , θέλω να φύγω για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα , να βλέπω μόνο ουρανό , με έχει κουράσει , ο εαυτός μου κάποιες επιλογές μου , κάποια πράγματα που δεν γίνονται με τίποτα και με πάνε πάλι στο βυθό , σε σημείο που αν αφεθώ δεν θα έχω καλά αποτελέσματα , ‘’ δεν γίνεται μια φορά να είναι όλα καλά , έστω αυτά λίγα , έστω , fuck , δεν συνεχίζω δεν έχει νόημα πλέον να παραπονιέμαι ….. το απόγευμα βρέθηκα με μια φίλη από τα παλιά και ένα κολλητό μου , πήγαμε σε έκθεση φωτογραφίας και ίσως ξεκινήσω να κάνω κάποια σεμινάρια , μιλήσαμε λιγάκι με τον υπεύθυνο , αλλά δεν ξέρω πιο τμήμα να διαλέξω , των προχωρημένων η των αρχάριων που μάλλον θα πάνε οι φίλοι μου , τα λεφτά είναι πολύ καλά , πενήντα εύρο το μήνα , όταν κάποιοι άλλοι ζητάνε τόσα για ένα μάθημα , θα μου πεις ναι αλλά έχουν όνομα , αλλά ουσιαστικά αυτό πληρώνεις το όνομα να λες ότι έκανα σεμινάρια στον τάδε και καλά ,αν δε δουλέψεις μόνος σου αρκετά ,αν αυτό που αγαπάς δεν γίνει η δεύτερη φύση σου , δεν πάει μπροστά με όποιον δάσκαλο καθίσεις η γνώση δεν φυτεύεται …το ράδιο έχει παλιά μπλουζ , μαύρες μουσικές και κάποια νέα ροκ με επιρροές από τα μπλουζ , ανοίγω μια μπύρα να τις συνοδεύσω. και μια παρενθεση μεγαλη ( κοιταω ενα μπλογκ και διαβαζω διαφορα τα οποια ειναι τοσο κοντα μου , οπως .....''αμνησία είναι να μην ξέρεις ποιος είσαι και να θέλεις απελπισμένα να το ανακαλύψεις.ευφορία είναι να μην ξέρεις ποιος είσαι και να μη σε νοιάζει.έκσταση είναι να ξέρεις πολύ καλά ποιος είσαι, αλλά και πάλι να μη σε νοιάζει''
when you look off, tell me who you really love
μην στεναχωριεσαι, μικρουλη, θα εξαφανιστω...
σαν να μην υπηρξα ποτε καταλαβες;
one of these mornigs/ you' ll look for me & i'll be gone
-χαχαχαχαχα.εγωισμος?ποιος εγωισμος?
στο κατω κατω μεγαλυτερο πληγμα για το εγω σου δεν ειναι να θελεις κατι και να φοβασαι να το διεκδικησεις, απο το να εκτεθεις κανοντας αυτο που θες?
ολα αυτα τα χρονια αλλωστε που φυλαγα τοσο καλα την αξιοπρεπεια μου δεν την ειδα να μεγαλωνει
deal
να μην ανοιγω την πορτα μου ποτε σε κανενα
και να ζω,
οπως τα φερνει η τυχη'''
υ.γ. και ενα τραγουδακι διαφορετικο ,γιατι πολυ σας εχω κουρασει αυτη την περιοδο .
Είχα αράξει και παρακολουθούσα την προσπάθεια του , το νερό το εμπόδιζε να προχωρήσει , το παρέσυρε , κάποια στιγμή κατάφερε να ξεφύγει , κατευθύνθηκε προς το δρόμο , ήταν από τα μεγάλα του είδους μαύρο , εκεί κοντά ήταν και άλλοι συγγενής του , στη λεωφόρο τα αυτοκίνητα κινιόντουσαν με μεγάλη ταχύτητα , είχε πλησιάσει επικίνδυνα σε , κάποια αυτοκίνητα εν άγνοια τους δεν το πάτησαν , ήμουν πολύ περίεργος να δω να κατάφερνε να προχώρηση , μέχρι που θα πάει , το να περάσει απέναντι ούτε με θαύμα , έκανε κάποιες κινήσεις να επιστρέψει λες και ένοιωθε τον κίνδυνο ,αλλά η παρακμή το τραβούσε προς το θάνατο , τη γλίτωσε από μερικά αυτοκίνητα ,αλλά το λεωφορείο που πέρασε ήταν αμείλικτο το ισοπέδωσε , ένα με την πίσσα χάθηκε δεν φαίνονταν πουθενά , τα άλλα εκεί κοντά δεν ξέρω να το κατάλαβαν ,αλλά έκανα κάποιες κινήσεις πιο έντονες , αυτό ήταν άλλο ένα θύμα , μάλλον νέο ……
γιατι ....
ειχα να περασω τοσο υπεροχα σε συναυλια πολυ καιρο
ημουν με εναν πολυ καλο μου φιλο
η αγκαλια που μου δωσε με εκανα να νοιωσω πολυ ομορφα
ο κοσμος ηταν υπεροχος
τα εισιτητρια κατεληξαν στα χερια μου μετα απο πολυ φτυσιμο ( ευχαριστω πολυ φιλε για την προσφορα και την επιμονη να παω ).
για οσα σου ειπα μετα τη συναυλια και εμεινες λιγο αφωνος αν και το περιμενες
για ολα τα υπεροχα τραγουδια που ακουσα
γιατι απλα ο θανασης ειναι καβλα !!!!!
Οι λέξεις είναι πάγος κοφτερός , αγκίδες στο κορμί , ένα σεντόνι που καλύπτει τα μάτια της ψυχής , οι λέξεις είναι σπίθες , έτοιμες να πυρπολήσουν τη καρδιά , οι λέξεις είναι το ποτάμι που με παρασέρνει , τα μάτια σου όμως είναι η είσοδος στην κόλαση και στον παράδεισο μαζί .
y.g.ο ηχος δεν ειναι και πολυ καλος , αν το βρειτε καπου αλλου ακουστε το αξιζει !!!
υ.γ. σημερα τη μερα και τη νυχτα θελω να την αφιερωσω στο ''θεο διονυσο '' !!!
Ένας αέρας μας τριγυρνά , η σιωπή μας αποπλανά , χαμένοι μέσα στον πόνο , μόνοι μας γιατρευόμαστε για να ονειρευτούμε το αύριο , το σήμερα πέρασε σιωπηλό και μαυροφορεμένο, μια σταγόνα έχω κρατήσει να μην εξατμιστεί , μια σταγόνα από το αίμα σου , είναι το πάσο μου στα σκοτεινά σου μονοπάτια….
Σήμερα είναι η μέρα μου κι ακόμη δεν έχει τελειώσει , μάλλον ξεκίνησε από τα μεσάνυχτα , μετά από άτυχη συζήτηση , μια λάθος παρεξήγηση , αυτός ξέρει και ελπίζω να καταλάβει ότι δεν αναφερόμουν κάπου , κοιμήθηκα χάλια φυσικά και με ελάχιστο ύπνο πήγα στη δουλεία , εκεί έγινα ακόμη χάλια και όχι λόγο δουλείας αυτή τη φορά , αλλά από ένα ποστ που διάβασα και έπεται συνεχεία , σκάει και ένα μήνυμα που ακυρώνει την αποψινή συνάντηση , η οποία δεν είχε σχέση με το άτομο που είχα τη συζήτηση (έκανα κάποιες προσπάθειες να το σώσω ,αλλά δεν ) , τέλεια λέω , πως το λέει ο γνωστό μεγάλος συγγραφέας ‘’ όλο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον μου ‘’ , βασικά έτσι όπως ήμουν δεν ήξερα αν ήθελα να πάω , αλλά ούτε και να μείνω σπίτι θέλω …….
Θέλω να πω , αλλά καλύτερα να σιωπήσω , δεν είναι όλα για να βγουν στην επιφάνεια όχι ακόμη τουλάχιστον , πρώτα να δω τι νέο έχει να φέρει η αυριανή(σημερινή) μέρα ……!
Fuck. I wanna see you. And hug you. And kiss you. And make you smile. And make you laugh. And just lie on the sofa next to you. And then just fall asleep beside you. It’d be nice..
Σάββατο ωραία μέρα σήμερα , κάνω μια βόλτα στο κέντρο μόνος μου αποφεύγω να πάρω τηλέφωνο , θέλω να είμαι μόνος μου , δεν είμαι σε κατάσταση που μπορώ να ανεχτώ πολλά , ήδη νοιώθω πολύ στρεσαρισμένος , νευριασμένος και μαζί μια έντονη μελαγχολία , που δεν έχει να κάνει με το φθινόπωρο , αλλά με όλα όσα δεν συμβαίνουν αυτόν τον καιρό . στην πανεπιστήμιου σήμερα είχε διάφορα χαπενιγκς , ήταν κλειστή για τα αυτοκίνητα, ήταν όμορφα .
Μπαίνω σε ένα μαγαζί αγοράζω ένα τζιν ακριβό αν και μισή τιμή , αλλά μου άρεσε πολύ . κατηφορίζω προς ένα καφέ , έξω τα τραπεζάκια γεμάτα , αράζω στη μπάρα , ήσυχα , ωραία εξυπηρέτηση κόσμος μπαινοβγαίνει . κάποια στιγμή τον βλέπω περνάει προς τα μέσα με μια φίλη του , είχα καιρό να τον δω, δεν με θυμάται είχαμε μιλήσει μια φορά πριν τρία χρόνια περίπου σε ένα πάρτι , τότε δεν άρπαξα την ευκαιρία να τον επισκεφτώ . απολάμβανα τον ελληνικό σκέτο μονό και οι μυρωδιές από τον φρεσκοαλεσμενο καφέ μου έφτιαχναν κάπως τη διάθεση και ξαφνικά λέω μέσα μου θα πάω να του μιλήσω ,θα κάνω το βήμα δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες ήττες , το σκεφτικά το ξανά σκεφτικά , έχω τελειώσει με τον καφέ , ζητάω από τη μπαργούμαν ένα στυλό και ένα χαρτάκι , γράφω αυτά που ήθελα , πληρώνω και κατευθύνομαι προς το τραπέζι του. Εκεί έχει προστεθεί και ένα τρίτο άτομο , ξέρω ποιος είναι αλλά δεν έχει σημασία να το αναφέρω . συγνώμη μπορώ να σας διακόψω για λίγο , ναι μου λέει με ένα ευχάριστο χαμόγελο , του λέω κάτι και μου λέει και το χαρτάκι τι είναι ? για σας , λέω ρίξτε μια μάτια και αν κάτι σας κεντρίσει το ενδιαφέρον επικοινωνούμε, ναι οπωσδήποτε θα το κοιτάξω μου λέει, έκανα ένα βήμα σήμερα ….
ολη αυτη η παρεα ειναι η συντροφια μου εδω και πολλα χρονια ,ειναι τα βιβλια που επιστρεφω ξανα και ξανα , ζηλευω τη σχεση τους , οχι τοσο αυτα που εγραψαν οσο , ολα αυτα που εκαναν τους ερωτες μεταξυ τους , τα ταξιδια τους , την αγαπη τους , την αλληλεγγυη τους , τα κομματιασματα τους , τους πειραματισμους τους .
υ.γ. το ουρλιαχτο του σιωπηλου πονου , δεν θελω να το ακουσεις ,αλλα να το αισθανθεις , να με καταλαβεις εστω και για λιγο.
υ.γ.
νυχτες πρεμιερας σαββατο δαναος
υ.γ. η εικόνα της ημέρας ....βλέπω μια κυρία σε μεγάλη ηλικία σε ένα καροτσάκι να την πηγαίνει βόλτα μια βοηθός , υ σκέφτομαι υπάρχουν και χειρότερα από τα δικά μου που κάθομαι και μιζεριαζω , αλλά είπαμε ο καθένας τα δικά του έχει και τα βλέπει σαν βουνό δυστυχώς , επιστρέφοντας την βλέπω να έχει αράξει σε ένα καφέ να καπνίζει ένα τσιγάρο με τόση ευχαριστήσει , το πρόσωπο της έλαμπε , τόσο γαλήνιο , σαν ο θάνατος να μην την έχει αγγίξει , να το ζει σαν αιώνια έφηβη .
Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές
σ' ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου.
Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.
Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.
Εσείς οι αβροί!
Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον έρωτα.
Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος τον έρωτα ξαπλώνει.
Όμως εσείς,
θα το μπορούσατε ποτέ καθώς εγώ,
τον εαυτό σας να γυρίσετε τα μέσα του όξω,
έτσι που να γενείτε ολάκεροι ένα στόμα;
Ελάτε να σας δασκαλέψω,
εσάς τη μπατιστένια απ' το σαλόνι,
εσάς την άψογο υπάλληλο της κοινωνίας των αγγέλων
κι εσάς που ξεφυλλίζετε ήρεμα-ήρεμα τα χείλη σας
σα μια μαγείρισσα που ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής.
Θέλετε
θα 'μαι ακέραιος, όλο κρέας λυσσασμένος
-κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός-
θέλετε-
θα 'μαι η άχραντη ευγένεια
-όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με παντελόνια
Είναι ελάχιστες οι φορές που νομίζεις , ότι μπορείς να κανείς πολλά για κάποιον , που θες να δώσεις ότι έχεις ,
Να μοιραστείς πιο πολλά από αυτά που έχεις , είναι ελάχιστες οι στιγμές που δεν υπολογίζεις τις συνέπειες και τον πόνο ,είναι ελάχιστες οι φορές που νοιώθω τόσο έντονα αυτό το συναίσθημα , είναι ελάχιστες οι φορές που θέλω να το παλέψω !
Και τι να γράψεις για το σήμερα , για μια απάντηση που αργεί , που με κάνει κομμάτια , επιστρέφοντας από δουλεία και όλα να μοιάζουν σαν να κολυμπάω σε θολό ποτάμι με το τοπίο στην ομίχλη , να μην ξέρεις από πού να πιαστείς , αλλά να συνεχίζεις , έτσι κι αλλιώς δεν μένει και κάτι άλλο να κάνω , μια ωραία και ευχάριστη συζήτηση με ένα νέο φίλο σήμερα με έκανε να αισθανθώ καλύτερα , ένα mail χθεσινό μου έδωσε δύναμη να κολυμπήσω κι ας γίνει ότι θέλει .
Γελάω με όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό , γελάω με τον εαυτό μου , είναι η μόνη άμυνα που μου έχει μείνει , το μόνο φάρμακο που μπορεί να με στηρίξει , είναι δύσκολο να μην τα πάρω σοβαρά , αλλά αν θέλω να την παλέψω πρέπει να γελάσω δυνατά με μένα με σένα με όλα όσα διαδραματίζονται , τις τελευταίες μέρες δεν είμαι καθόλου καλά , αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά , μια κατάσταση είναι που πρέπει να βγω ζωντανός , αλλαγμένος αναγεννημένος…. . .
Μα πως είναι δυνατόν , να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα , έχουμε να βρεθούμε σχεδόν ενάμισι μήνα γιατί έλλειπες , η επικοινωνία κόπηκε για τους λόγους που εσύ μόνο γνωρίζεις και δεν μου έχεις πει ακόμη , αλλά μάλλον δεν θα το κανείς , και σήμερα που επέστρεψες να πέφτουμε τυχαία ο ένας πάνω στον άλλον , να παγώνουν τα βλέμματα μας για δευτερόλεπτα , να λέμε ένα γεια πιο παγωμένο κι από παγωμένο μαχαίρι , δεν είναι περίεργο , τυχαίο είναι ότι έχουμε συναντηθεί τόσες φορές τυχαία , δεν νομίζεις ?
αυτο ειναι το τραγουδι με το οποιο εμφανιστηκαν στη σκηνη ,αξεπεραστος !!!!
Ολυμπιακό στάδιο U2 , είχα πει στον κολλητό όταν μου είπε ότι αγόρασε εισιτήρια για τη συναυλία ότι και τζάμπα δενθα πήγαινα , τελικά διαψεύσθηκα , αλλά δεν διαψεύστηκαν οι προσδοκίες μου για τη συναυλία, μια κονσέρβα ληγμένη ήταν το θέμα , οι μεγάλες συναυλίες και αυτά τα θεάματα δεν μου κάνουν και οι u2δεν ξέρω γιατί ακολουθούν αυτή τη συνταγή από τη στιγμή που έχουν πολύ καλή μουσική η οποία δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω για να την στήριξη, ο bonoβαριεστημένος , μόνο προς το τέλος ήταν κάπως καλός , έχω δει πολύ καλύτερους περφορμερ επί σκηνής , τα αλλά με μέλη ,απλά εκτελούσαν άψογα τα κομμάτια σαν να ήταν στο στούντιο , ελάχιστες στιγμές ένοιωσα ότι κάτι πάει να με αγγίξει , ο κόσμος ήταν σε γενικές γραμμές χαλαρός , μάλλον οι περισσότεροι βρέθηκαν εκεί για να έχουν να πουν ότι πήγαν σε ένα μεγάλο γεγονός , από πολλούς θα ακούσετε διθυραμβικά σχόλια , αλλά σίγουρα από αυτούς που έχουν παρακολουθήσει αρκετά liveθα είναι μια συναυλία που δεν θα είναι στις καλύτερες τους . το σετ λίστ αρκετά καλό έπαιξαν και κάποια από τα παλιά που ενθουσίασαν το κοινό , ο τραγουδιστής άρχισε να μιλάει για τη φτώχεια και για το πόσο μοιάζουν οι δυο χώρες , αλλά ξεχνάει ότι αν δεν μίλαγε αγγλικά δεν θα τον ήξερε ούτε η μανά του , αν είχα πληρώσει θα τα έκλαιγα τα λεφτά , αυτά τα ολίγα , σίγουρα από άλλους θα διαβάσετε διθυραμβικές κριτικές .
υ.γ. δεν θελουμε συγκροτηματα να κανουν σοου μπιζ αλλα να παιζουν μουσικη, δεν καμια σχεση οι παλιοι u2 με αυτο που ειναι τωρα.