Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

με νεα οπτικη .....

Eπέστρεψα σπίτι μετά από μια πολύ κουραστική μέρα 14ωρο ήμουν έξω και με ελάχιστο ύπνο τις τελευταίες ,πολλές μέρες , το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βγάλω τα ρούχα μου και να πάω τουαλέτα , απόλαυση το άδειασμα , ακούω το κινητό να δονείται , δεν με ανησυχεί καθόλου, το κοιτάω μετά από ώρα , τίποτα το σπουδαίο , η μάλλον ψέματα λέω , ήταν το άτομο που με σκέφτεται κάθε μέρα και μου τηλεφωνεί , απλά εμένα μου φαίνεται δεδομένο . ανοίγω αυτόν τον διάβολο το pc βλέπω τα σχόλια σας , το αφήνω ας κάνω καμιά δουλεία στο σπίτι , σαν εργένης άνθρωπος που είμαι πρέπει να υπάρχει μια τάξη μερικές φορές , αύριο ,μέρα είναι που ξέρεις μπορεί και να έχω επισκέψεις , ποτέ δεν ξέρεις τι θα ξημερώσει , αλλά καλό είναι όταν ανοίγεις το σπίτι , την ψυχή σου προς τον κόσμο να είναι καθαρά . δεν έκανα και παρά πολλά , πότισα και τα βασιλικά που είναι σε πολύ καλή κατάσταση και με γεμίζουν αισιοδοξία , αλλά αυτό το σπίτι το έχω βαρεθεί , είναι πολλά τα χρόνια που είμαι εδώ , θέλω να φύγω για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα , να βλέπω μόνο ουρανό , με έχει κουράσει , ο εαυτός μου κάποιες επιλογές μου , κάποια πράγματα που δεν γίνονται με τίποτα και με πάνε πάλι στο βυθό , σε σημείο που αν αφεθώ δεν θα έχω καλά αποτελέσματα , ‘’ δεν γίνεται μια φορά να είναι όλα καλά , έστω αυτά λίγα , έστω , fuck , δεν συνεχίζω δεν έχει νόημα πλέον να παραπονιέμαι ….. το απόγευμα βρέθηκα με μια φίλη από τα παλιά και ένα κολλητό μου , πήγαμε σε έκθεση φωτογραφίας και ίσως ξεκινήσω να κάνω κάποια σεμινάρια , μιλήσαμε λιγάκι με τον υπεύθυνο , αλλά δεν ξέρω πιο τμήμα να διαλέξω , των προχωρημένων η των αρχάριων που μάλλον θα πάνε οι φίλοι μου , τα λεφτά είναι πολύ καλά , πενήντα εύρο το μήνα , όταν κάποιοι άλλοι ζητάνε τόσα για ένα μάθημα , θα μου πεις ναι αλλά έχουν όνομα , αλλά ουσιαστικά αυτό πληρώνεις το όνομα να λες ότι έκανα σεμινάρια στον τάδε και καλά ,αν δε δουλέψεις μόνος σου αρκετά ,αν αυτό που αγαπάς δεν γίνει η δεύτερη φύση σου , δεν πάει μπροστά με όποιον δάσκαλο καθίσεις η γνώση δεν φυτεύεται …το ράδιο έχει παλιά μπλουζ , μαύρες μουσικές και κάποια νέα ροκ με επιρροές από τα μπλουζ , ανοίγω μια μπύρα να τις συνοδεύσω. και μια παρενθεση μεγαλη ( κοιταω ενα μπλογκ και διαβαζω διαφορα τα οποια ειναι τοσο κοντα μου , οπως .....''αμνησία είναι να μην ξέρεις ποιος είσαι και να θέλεις απελπισμένα να το ανακαλύψεις.ευφορία είναι να μην ξέρεις ποιος είσαι και να μη σε νοιάζει.έκσταση είναι να ξέρεις πολύ καλά ποιος είσαι, αλλά και πάλι να μη σε νοιάζει''
when you look off, tell me who you really love

μην στεναχωριεσαι, μικρουλη, θα εξαφανιστω...
σαν να μην υπηρξα ποτε καταλαβες;

one of these mornigs/ you' ll look for me & i'll be gone

-χαχαχαχαχα.εγωισμος?ποιος εγωισμος?

στο κατω κατω μεγαλυτερο πληγμα για το εγω σου δεν ειναι να θελεις κατι και να φοβασαι να το διεκδικησεις, απο το να εκτεθεις κανοντας αυτο που θες?

ολα αυτα τα χρονια αλλωστε που φυλαγα τοσο καλα την αξιοπρεπεια μου δεν την ειδα να μεγαλωνει

deal
να μην ανοιγω την πορτα μου ποτε σε κανενα
και να ζω,
οπως τα φερνει η τυχη'''







υ.γ. και ενα τραγουδακι διαφορετικο ,γιατι πολυ σας εχω κουρασει αυτη την περιοδο .

ΠΑΕΙ,ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ




ειναι το γαμωτο που δεν εζησα

κι ουτε θα δε ξαναδω........