Το σπέρμα μου λέρωσε το χιόνι φρέσκο , κι αυτό μου ψιθύρισε η άνοιξη αργεί να έρθει ακόμη ,
Εκεί φυτρώνει μανδραγόρας , είπε ακόμη πιο ψιθυριστά ,
, αναμνήσεις από το χιονισμένος δάσος
το βλέμμα του πληγωμένου ελαφιού,
το σώμα μου βορά στα θηρία ,
υ.γ. η ψυχή μου φόρεσε τη μάσκα με το διαβολικό χαμόγελο και δραπέτευσε ,
λίγο πριν την αυγή από το δασός , το χιόνι θα αργήσει να λιώσει .
υ.γ. τα δέντρα μάρτυρες, για άλλη μια φορά τραγουδούνε με μαέστρο τον άνεμο
για τις πληγές , τον ερωτά και τα αγόρια .