Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

διαφορα ,αλλα οχι αδιαφορα ......

Κοίταξες τον καθρέφτη σου κ ρώτησες το είδωλό σου ... "ΤΙ ΘΕΛΩ"?
Πήρες απάντηση...?


«Ε, και τι να περιμένω, αναρωτήθηκε. Έζησα ατελείωτα λεπτά σε σκοτεινά δωμάτια με κομμένες ανάσες. Μερικές φορές χόρεψα με τη μουσική. Άλλες πάλι, ερωτεύθηκα παράφορα για δυο στιγμές που κράτησαν αιώνες. Έφυγα, αναζητώντας τον ήλιο. Γύρισα μια μέρα που έβρεχε ασταμάτητα, μόνο για να μη με δουν και ρωτάνε. Ποτέ δεν ζήτησα τίποτα περισσότερο, μόνο εκείνο που μπορούσα να αγοράσω. Με την αγάπη την πάτησα μερικές φορές. Την πάτησα, σε κάτι φωτεινά σπίτια, εκεί που ο ήλιος μπαίνει με δύναμη από το παράθυρο και καίει την πλάτη σκοτεινιάζοντας το πρόσωπο. Εκεί μπερδεύτηκα και πίστεψα ότι…»


Αγάπη είναι φίλε μου αγάπη να σκορπάς



Μάλλον ξέχασα ότι επίσης πιστεύω και στο "ποτέ μη λες ποτέ"! Λούστηκα αυτά που κοροϊδεύω... Και δεν κοιμήθηκα κιόλας... Ωραία!


συμβιβασμος, συμβιβασμος και τιποτα/τιποτα που να σου κοβει την ανασα



θελω να σε γαμαω οσο βρεχει, ωσπου να γινει το προσωπο σου κατι προσωπικο μου και το μουνι σου ολο βροχη/ μεχρι να μυριζω εσενα σε μενα κ εσυ ελευθερια / να σε κρατω να μου γελας να χυνω ,να σε αφηνω , να μου κανεις σημαδι , να σε ποναει το χαδι , να σε γαμω να σε γαμω μεχρι να απορροφηθουμε σε κατι αλλο που δεν ειναι εμεις ουτε κανεις/

Εγώ προσωπικά δεν ξέρω κανέναν.