Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

μολις ξυπνησα.....


11:05 ξύπνησα να πάω τουαλέτα , επέστρεψα στο κρεβάτι και έπιασα το βιβλίο ‘’το ταξίδι στο δρόμο του μεταξιού με τον Συαντζανγκ’’ , ένας μονάχος βουδιστής κινέζος τον 7ο αιώνα αποφασίζει να ταξιδέψει μέχρι την Ινδία για να γνωρίσει ότι έχει σχέση με τον βουδισμό, ένα ταξίδι 15 χρόνων με πολύ δύσκολες και αντίξοες συνθήκες ,  γεμάτο εμπειρίες και γνώση . ένα τηλεφώνημα με διακόπτει από την ανάγνωση, είναι ευχάριστο , είναι μια γιορτή σήμερα που σχεδόν πάντα ξεχνάω , αδικαιολόγητος αισθάνομαι . φτιάχνω ένα καφεδάκι και ξεφυλλίζω ένα φρη πρες , διαβάζω το εντιτοριαλ, τα καλλιτεχνικά πράγματα που θα γίνουν σ’ αυτήν την ταλαίπωρη πόλη  και την συνέντευξη ενός νέου παιδιού καλλιτέχνη ‘’the golden kid’’όπως τον αποκαλούν , πρόσωπο γνωστό στα μέρη που συχνάζω. Ένα κουτάκι σπίρτα πάνω στο γραφείο , κόκκινο, από ένα μπαρ στα Εξάρχεια, έχει μείνει να μου θυμίζει το όλα είναι ένα βήμα πριν να καούν , και δίπλα με περιμένει ένα σακουλάκι με βολβούς που αγόρασα χθες για να τους φυτέψω ,κρόκους  και ίριδες , το ρολοι στο pc δειχνει 12:19 …….

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

mesimeri kapou sti gi ....

wra 3:17 stin kouzina psinete to fagito , dipla mou ena pagaki liwnei apo tin piesi tis thermokrasias mesa se ena potiri krasi , se ena blog  diavazw gia ena group apo auta pou spania vriskoun ton dromo tis epitixias, akouw to tragoudi tous kai einai axiologo, koitaw to kinito apegnwsmena , den perimenw kati etsi apo sinitheia , i epikoinwnia einai sta katw tis , o ouranos  ki autos apsixologitos , sto notia korea auti ti stigmi einai nixta , stin xili twra ypodexonte tin nea mera,  sto sintagma exei poreia , kapou tha xionizei .......i mirwdia tou fagitou me kalei na to elenxw ......

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

ΠΟΣΟ ΘΑ 'ΘΕΛΑ


Πόσο θα ‘θελα να στρέψω
Μια ελπίδα στον αέρα
Και να την πετάξω
Σαν τόξο στο κενό.

Θα έλεγα ότι όλα αυτά
Που μοιάζουν παραιτήσεις
Είναι ψέμα, κι εγώ
Έχω μια δύναμη μαγική.

Θα έλεγα ότι δεν μετράνε
Οι ξεπουλημένες συνειδήσεις
Θα έλεγα ότι δεν μετράνε
Οι τσέπες αδειανές.

Θα έλεγα ότι τούτη η γη
Που περπατάμε
Μοσχοβόλει κι ανθοφορεί.

Ξέρω πως μια τέτοια δύναμη
Κρύβεται εντός μου
Κι ας είναι ψέμα
Η κάθε λογική.

Ξέρω πως κάθομαι ήσυχη
Στην οποιαδήποτε φυλακή
Γιατί μια τέτοια δύναμη
Κρύβεται εντός μου.

Υ.γ. ψάχνοντας τα συρτάρια μου  βρήκα το ποίημα  που μου είχε αφιερώσει μια πολύ καλή μου φίλη,  λόγια που αυτή την στιγμή θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας ….….

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

auto to kalokairi efyge me ton xeirotero tropo....

to teleutaio post ,itan mia perilipsi gia to poso omorfo itan to kalokairi mexri ekeinh ti stigmi,
ola omws allaxan xafnika , egine oso xeirotero mporouse, oi kales stigmes exanemistikan , mia pikra  megali , ena keno pou den kaliptete me tipota, mono o xronos einai giatros , alla  den mporw na xehasw , otan prokeite gia prosopo , ki xronos mou fenete ligos, me dyskolia mporw na grapsw, na ekfrastw, tis stigmes pou eimai monos ,eimai enas allos anthrwpos........