Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

ενα πρωινο στην αυγη του κοσμου-tricky

Κι ωστόσο σε φέρνω μαζί μου . μια αρρώστια παλιά του αίματος που κάνει αιώνες τώρα τον γύρο της θάλασσας της κλεισμένης από παντού, της από παντού βυθισμένης . είδα αλήθεια το περίγραμμα του κορμιού σου στη χλομή άμμο εκείνο το πρώτο πρωινό του κόσμου . έπρεπε αλήθεια να πληρώσω τόσο σκληρά για όσα πήρε το μάτι μου σ’ εκείνη την αυγή των μεγάλων σκοταδιών , εκείνη τη νύχτα που ο κόσμος συστρεφότανε και ριγούσε για να γεννηθεί , εκείνο τον λίθινο αιώνα των άφωνων χειρονομιών και των ατέρμονων φώτων. Τώρα ναι κατεβαίνω με τα μάτια βαλμένα για πάντα στην ασημένια κούπα, το όνομα σου αστέρι που βυθίζεται ανελέητα στα τοιχώματα του κρανίου μου . αιώνες λοιπόν γερνάω και το πρόσωπο μου θρυμματίζεται , είμαι η σταχτή που την κράτησε ζωντανή το αίμα , αιώνες και μπαινοβγαίνει σ΄ αυτό το κουρασμένο- τι λέω ? φρυγμένο καρβουνιασμένο τοπίο…ήταν όμως μονάχα ένα περίγραμμα. Μια άσαρκη γραμμή που το φουσκωμένο νερό πολιορκούσε και μούσκευε και κυρίευε και έγλειφε λάγνα τις άδειες της κοιλότητες ……..όσα το μάτι προφταίνει όταν τα χέρια δεν σταματούν στο κενό φοβίζουν το θάνατο , κι η ανάπαυση φεύγει σαν μαύρο πουλί τρομαγμένο.
υ.γ. το κειμενο ειναι κλεμενο απο ενα βιβλιο που διαβαζω αυτες τις ωρες .