Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

ΕΓΩ.....

Ήθελα να κάνω ένα όμορφο ποστ σήμερα , αλλά ξέρεις ότι αυτό δεν είναι δυνατόν πια , με τόσα που συμβαίνουν , επέστρεψα σπίτι όλο νεύρα, κατά -βάθος , ίσως χαρούμενος , ίσως λυπημένος , απροσδιόριστο , μόνο τα νεύρα μου έχουνε μείνει. Είμαι άνθρωπος που δεν μπορεί να μπει σε καλούπι , θέλω αέρα και ένα φως , διαφορετικά θα χαθώ , θα σιγήσω , το γονίδιο μου έχει φύτρα αγρία, θέλει με το μαλακό, θέλει να πάρει και να δώσει , δεν του αρέσουν τα μονόπλευρα πράγματα , οι περιορισμοί , οι συστάσεις χωρίς ουσία( νομίζεις δεν ξέρω τι κάνω , η μάλλον εσείς δεν με ξέρετε τόσο καιρό , εγώ δεν έχω αλλάξει , αλλά εσάς σας έπιασαν τον κώλο και μας τι λέτε ) , θέλω ξεκάθαρα πράγματα , αυτός είμαι τόσα χρόνια , δεν αλλάζω για κανέναν , το έχω πληρώσει , έχω πληγωθεί και εξακολουθώ, σε πολλά θέματα , αν έχετε να πείτε κάτι κάντε το , μην με κουράζεται , δεν προσφέρω χωρίς αντάλλαγμα πλέον , απ’ έξω υπάρχουν πολλοί έτοιμη να στήσουν κώλο και το γνωρίζετε καλά , σ’ αυτό το κωλοχανείο που ζούμε .



Αυτή η φωτογραφία είναι η αγαπημένη μου , είναι τραβηγμένη κάπου στην εθνική κοντά στη Θήβα , μέσα από αυτοκίνητο , μην με ρωτήσετε γιατί είναι, δεν μπορώ να το ερμηνεύσω , θες ότι θυμίζει ταξίδι , beatniks , κάτι πριν το τέλος , πολλά …..


Επίλογος
μου αρέσει αυτές τις δυο μέρες που φυσάει
μου αρέσει που έχουν γεμισει  οι δρόμοι με φύλλα
μου αρέσει που σήμερα βρέθηκα με τον κολλητό μου


υ.γ. θέλω να μάθω να αγαπάω τον εαυτό μου , μονό αυτόν έχω