Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

οσο υπαρχουν φιλοι .......

Αυτό το ποστ είναι μια παρένθεση 
Σήμερα  έλαβα ένα μειλ από ένα φίλο , αφορμή για όσα μου έγραψε ήταν η γνωριμία του με το νέο μου μπλογκ ,
Πολύ θα ήθελα να σας το ποστάρω  αλλά δεν θα το κάνω , θα φανώ πολύ ψώνιο αν το έκανα  . αυτό το μειλ με έκανε να σκεφτώ ξανά , να σταθώ λίγο στις καταστάσεις , να μην βάλω ένα Χ   σε όλους . τον τελευταίο μήνα έγιναν πολλά δυσάρεστα  στο θέμα των διαπροσωπικών σχέσεων , μπορώ να πω τόσα, όσα, δεν μου είχαν συμβεί σε όλη την ζωή , η μια στραβή μετά την άλλη, στεναχωρήθηκα πολύ , πικράθηκα , έκλαψα , πληγώθηκα, έχασα την εμπιστοσύνη στον, άνθρωπο, δεν θέλω να δικαιολογήσω κανέναν ούτε  καν τον εαυτό μου , οι δικαιολογίες ποτέ δεν μου άρεσαν , ο καθένας έχει τη γνώμη του  και το ανάλογο μυαλό να κρίνει τις καταστάσεις που ζει , λάθη μπορεί να έκανα , αλλά ,τίποτα δεν έκανα εσκεμμένα , δεν μπορώ να ξανακοιτάξω τον κόσμο με τα ίδια μάτια πια , η αμφιβολία θα υπάρχει πάντα μέσα μου , πολλά έχουν ραγίσει  τώρα ,η αλήθεια μου ήταν πολύ πικρή για γίνει αποδεκτή   .

Υ.γ. θα μπορούσα να γράψω  πολλά , αλλά τίποτα δεν έχει σημασία πια , ο καθένας που θέλει να μάθει ,  να γνωρίσει κάποιον έχει υπομονή , αφουγκράζεται  .
υ.γ. ποτε δεν εκλεισα την πορτα σε κανεναν με τετοιον απαξιωτικο τροπο  .

11 σχόλια:

John D. Carnessiotis "Asteroid" είπε...

Σε παλιότερη ανάρτησή σου, στο "Δίκοπο μαχαίρι", νομίζω, σούχα γράψει αναλυτικά την άποψή μου...
Οι άνθρωποι δεν είναι όλοι "κακοί" ούτε μόνο "κακοί". Οι άνθρωποι συχνά είναι απλώς συμβατοί ή ασύμβατοι μαζί μας, οπότε απλώς (πρέπει να) πάνε γι' άλλα και να πάμε κι εμείς γι' άλλα, χωρίς να χρειάζεται να χάσουμε συνολικά την εμπιστοσύνη μας στο ανθρώπινο είδος ή να απαξιώσουμε γενικά τις ανθρώπινες σχέσεις.
Άλλο ζήτημα, όμως, το πώς το κάνουνε, πώς φεύγουνε. Αν ο τρόπος δεν είναι αξιοπρεπής, αλλά απαξιωτικός, χαρακτηρίζει τον άλλο κι όχι εμάς κι ασφαλώς όχι το σύνολο!
Η ουσία των γνήσιων ανθρώπινων σχέσεων κρύβεται, τελικά, και ορίζεται στο πρώτο σου υστερόγραφο. Θα πρότεινα να επιμείνεις σ' αυτό ως θεώρηση ζωής, να δείχνεις, δηλαδή, υπομονή και να αφουγκράζεσαι εσύ και να περιμένεις το ίδιο κι από τον άλλο. Αν το κάνεις εσύ και δεν το κάνει ο άλλος, προχώρα, δεν σου ταιριάζει. Σ΄ έναν ευαίσθητο άνθρωπο μονάχα τύψεις, ενοχές και πικρίες σωρεύει η λάθος επιμονή...
Και δεν το θέλουμε αυτό, έτσι;
;-)

Ανώνυμος είπε...

τι γλυκο .... σε ολους μας μια μερα φτανει η στιγμη που δεν μπορουμε να κοιταξουμε με ιδια ματια ξανα... σημασια εχει να θελήσεις να κοιταξεις ...και πολλες φορες αυτο αρκει την καλημερα μου και ενα φιλι !

{.πavλος.} είπε...

den eimai sigouros an ayto to post einai mia paren8esh...mallon ola ta alla htan...toulaxiston emena etsi mou kanei...apo to prwi skeftomoun kapoia 8emata poly konta sxetika me ayta pou grafeis...prin ligo eipa as anoiksw to reader...kai peftw sthn "paren8esh" sou...arxika me mavrise meta allakse kati [evale to xeraki tou kai o asteroid]...to resume gia mena einai oti hr8e o kairos gia mia gerh ana8ewrhsh... kseka8arisma...opws 8eleis pes to...prin xreokopisoume synais8hmatika...


filia ;)

...kai psila to kefali...to aksizeis...egw hdh to ekana.

STELIOS PENTARVANIS είπε...

oι φίλοι μας είναι οικογενειά μας και δεν μπορεί παρά να τους συγχωρούμε και να μας συγχωρούν. Οι φίλοι (οι πραγματικοί) δεν πρέπει να ξεπερνούν σε αριθμό τα δάχτυλα του ενός χεριού μας. Μπορεί να υπάρχουν πολύ περισότεροι φίλοι, αλλά κολλητοί
αποκλείεται.

KAΡ!ΚΑΤΟΥΡΑ είπε...

αγαπημένε μου φίλε,σχεδόν καθημερίνα ποτέ δεν ξαναβλέπεις με την ίδια ματιά κάτι που είδες.
ακόμα κ σαν φωτόγραφία αν το δείς κάτι πάντα έχει αλλάξει.

στάθηκα σε αυτό που γράφεις "ποτέ δεν έκλεισα την πόρτα σε κανέναν με τέτοιο απαξιωτικό τρόπο".

είσαι σπάνιο είδος μην αλλάξεις...
σε φιλώ

ιμερος είπε...

asteroid.....τα γνωριζω ολα αυτα που λες τα εχω σκεφτει πολλες φορες ,αλλα ειναι στιγμες που ολα φαινονται μαυρα και θελω να το εκφρασω , να βγει απο μεσα μου .

ιμερος είπε...

the brother.....την καλημερα μου , φιλια πολλα !

ιμερος είπε...

pavlos... ε οχι και να χρεοκωπησουμε , αντεχουμε ακομη !

ιμερος είπε...

the wrong man......συμφωνω μαζι σου !

ιμερος είπε...

καρ!κατουρα.....ειμαι σαν τη φωκια μοναχους μοναχους , ειδος υπο εξαφανιση , πολλα φιλια !!!

ttt είπε...

Αν και με μεγάλη καθυστέρηση, τα ξέρω όλα αυτά που γράφεις - τουλάχιστον βλέπω κάποιες αναλογίες. Την ίδια ακριβώς εποχή συνέβησαν αντίστοιχα σε μένα, με κυριότερο πλήγμα το να χάσω την πίστη μου πια, ένα μικροσκοπικό κομματάκι πίστης που κρατούσα βαθειά μέσα μου κρυμμένο. Πάει κι αυτό. Και ακόμη δεν το έχω ξαναβρεί. Εντάξει, αυτό που λέει ο Asteroid ισχύει, οι άνθρωποι δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί, συχνά είναι θέμα στιγμής και λάθος επιλογών, χτυπάμε λάθος πόρτες. Αλλά αυτό που λες στο τέλος, ότι δεν έκλεισες ποτέ σε κανέναν την πόρτα με τέτοιον απαξιωτικό τρόπο, αυτό είναι που με βασανίζει και μένα. Ούτε εγώ. Και προσπαθώ να καταλάβω πώς το κάνουν κάποιοι άλλοι και δε μπορώ να συμβιβαστώ μ' αυτό. Τουλάχιστον νοιώθω περήφανος που είμαι μακριά από τέτοιες πράξεις και λογικές. Κάτι είναι κι αυτό...