και γω παραμιλώ για τους ανθρώπους που περπατούνε μόνοι γυρεύοντας μια λάμπα του δρόμου για να εξομολογηθώ τη νύχτα ανοίγω τα χέρια μου και ξεχύνονται κόκκινα ξεραμένα πέταλα που τα παρασέρνει ένα άχρωμο αγιάζι
κάθε ξημέρωμα κάθε φορά ζητώντας μια απρόσμενη φωτιά
ΥΓ. πέτα λόγια στον αέρα, μ' αρέσει να στέκομαι μ' ανοιχτά τα χέρια και να πέφτουν τυχαία πάνω μου όσα δεν μπορούν να ξεφύγουν από το βάρος τους
4 σχόλια:
κατι παιρνεις εσυ ε τ απογευματα? τι>? ελα πλακα κανω
και γω παραμιλώ για τους ανθρώπους που περπατούνε μόνοι
γυρεύοντας μια λάμπα του δρόμου
για να εξομολογηθώ τη νύχτα
ανοίγω τα χέρια μου και ξεχύνονται
κόκκινα ξεραμένα πέταλα
που τα παρασέρνει ένα άχρωμο αγιάζι
κάθε ξημέρωμα
κάθε φορά
ζητώντας μια απρόσμενη φωτιά
ΥΓ. πέτα λόγια στον αέρα, μ' αρέσει να στέκομαι μ' ανοιχτά τα χέρια και να πέφτουν τυχαία πάνω μου όσα δεν μπορούν να ξεφύγουν από το βάρος τους
ασωτος.....η ελλειψη τα προκαλει :))
obsidian.....τα σεβη μου !!!
Δημοσίευση σχολίου